marrakesh 25-02-2015 D.Doddema
25 februari 2015 - Marrakesh, Marokko
Uitslapen op deze vakantie schijnt ons goed te doen. Ook aan het begin van dag drie blijkt al snel dat we de ochtend zowaar hebben overgeslagen. Opnieuw zijn we in de ochtend verblijd met een toespraak van de Imam. Deze keer zonder dat hij daarbij klonk alsof hij net een marathon gelopen heeft.
Eenmaal we goed wakker zijn en ons klaar hebben gemaakt besluiten we om de andere Nederlandse dames op te zoeken. Ook zij zijn al klaar om op pad te gaan. Dus zo gezegd, zo gedaan.
Vandaag begint ons avontuur wederom bij El Fna. Hoewel we gisteren deze markt ook al hebben bezocht, leek het ons een goed idee om het nog verder te verkennen. Ditmaal op de plaatsen waar we nog niet heen durfden.
Als eerste liepen we tegen een grote toren aan. Deze viel nogal op omdat hij tussen de drukte en chaos een rust uitstraalde. Hij ligt centraal gelegen op een groot plein, omringd door wat palmbomen en andere planten. Later kwamen wij tot de ontdekking dat deze toren de naam Koutoubia Minaret draagt. Hij ligt vlakbij de Mosquée de la Koutoubia.
Na dit te hebben bewonderd, lopen we door. Slechts een paar honderd meter verderop komen we bij een grote, openbare tuin terecht. De pracht en praal die je daar ziet, dat is een lust voor het oog. Veel groen, mooie bloemen en zandpaadjes. Je zou verwachten dat in een stad met veel mensen, dergelijke plekken druk bezocht zijn. Maar niets is minder waar. Het was net zo rustig als de tuin dat uitstraalde. Hier hebben wij dan ook goed van genoten.
Helaas was onze tijd in Marokko kort, dus moesten we door. Na kort overleg met onze reisgenoten liepen we naar het kleine centrum dat tegenover de tuin lag. Daar waren een handjevol winkels die - geheel verschillend van de kraampjes op de markt - zich meer richten op de bevolking van Marrakech zelf. Ook hier werden we weer onthaald door een stukje cultuur. Waar je ook loopt in Marokko, er zijn overal kleuren.
Een paar van deze winkels hebben wij een bezoekje gebracht, waaronder een muziekwinkel. Bij binnenkomst hing er al een fijne sfeer. De winkelverkopers waren zelf muziek aan het maken op een gitaar terwijl ons werd uitgelegd dat alles in de winkel handgemaakt is. Dit lag vooral mij heel goed, vandaar dat ik er een blokfluit heb gekocht.
Ook was er binnen het centrum een winkel met handgemaakte houten doosjes en andere decoraties, waaronder beeldjes en schaakborden. Nogmaals werd ik hier zelf meegesleept door de pracht van het handwerk. Ik kon mijzelf niet bedwingen en heb daarom een van de schaakborden vol trots gekocht.
Nadat we de markt hebben verlaten, besloten we om naar het nieuwe gedeelte van de stad te gaan. Gek genoeg wordt het oude gedeelte ook van het nieuwe gedeelte gescheiden. Dit door een stadsmuur die een groot gedeelte van de stad beslaat.
Als je door die muur gelopen bent, dan merk je onmiddellijk de verandering op. Rijkdom overheerst. Er rijden dure auto's, is veel verkeer en grote gebouwen. Om nog maar niet te spreken over de schone straten. Dit is heel anders dan het armere gedeelte, waar wij in ons hotel verblijven.
Het liep inmiddels al tegen het middaguur. Tijd om wat te eten te halen. Maar waar zoek je zoiets in een grote stad? Genoeg restaurants, maar bij welke kan je het beste aanschuiven? Na wat dubben zijn we eerst een stukje langs de winkels gelopen. Halverwege een winkelstraat trok één restaurant onze aandacht. Het had het thema van een cruise ship. Het moest overkomen als zeer luxe. Ook de medewerkers zagen er allemaal uit alsof ze regelrecht van een enorm schip kwamen.
Midden in het nieuwe gedeelte van Marrakech met onze buikjes rond gegeten gingen we op zoek naar een supermarkt. In het oude gedeelte heb je namelijk alleen marktkraampjes waar ze voedsel verkopen. Alleen vertrouwden we dat niet zo als een professionele supermarkt. Jammer genoeg bleek onze zoektocht naar een supermarkt langer te duren dan we hadden gedacht. Lopend door de hitte, waarbij we af en toe nog eens een keer een winkel binnen wipten, probeerden we te ontdekken waar in de vredesnaam een supermarkt was.
Gelukkig voor ons kwam onze zoektocht na half uur tot een uur tot einde. Blijkbaar bevond zich een supermarkt bínnen in een winkelcentrum. Dit werd vanaf buiten niet erg goed kenbaar gemaakt. Maar dat was dat. We hadden ons eten in elk geval binnen.
Hierop begon de terugweg naar het hotel.
Terug in het hotel kreeg mijn zus te horen dat de henna artist was geregeld en daar om zes uur zou aankomen. Met die blije gedachte gingen we eerst avondeten inslaan. Ditmaal bij het zaakje op de hoek.
Echter rond een uur of zes, was er nog geen spoor te bekennen van de vermeende vrouw die de henna zou komen zetten. Zo goed als we waren, hebben we een half uur gewacht. Uiteindelijk kwam ze drie kwartier te laat aanzetten. Ze was druk in gesprek met de gastheer van het hotel. Ons vermoeden is dat hij haar heeft verteld dat wij niet goed Frans spreken en dat zij daar hun slag uit hebben geslagen. Hoezo dat? Nou dat zit zo: in de middag was tegen ons gezegd dat de prijs voor de henna 50 dirham zou bedragen. Dat is totaal niet duur vergeleken met de henna die op de markt wordt aangeboden. Tevens zou de henna de bruine kleur hebben en niet de zwarte - die gevaarlijk kan zijn. Echter bleek er niks van dit verhaal waar. Zodra de vrouw binnen was gekomen en zichzelf had neergezet, begon ze driftig te werken aan de henna. Nadat ze de rug van mijn zusjes hand had versiert, draaide ze haar arm om en tikte met haar vinger op de binnenkant daarvan. Beide hadden we geen idee wat dat betekende, waardoor we maar gewoon knikten. We namen aan dat het erbij hoorde.
Daarop volgde de andere arm. De vrouw bleef maar doorgaan met zetten. Zodra de vrouw bijna klaar was met de derde tekening, kwam de gastheer meedelen dat elke kant die gezet was 50 dirham kostte. Hierop keken wij elkaar een beetje bevreemd aan. Dat klopte niet met wat er was gezegd. Alleen konden we het niet meer terugdraaien dus waren we verplicht om te betalen. Gelukkig had ik nog geld over, anders hadden we daar grove problemen mee kunnen krijgen.
Met gemengde gevoelens keerden we terug naar de hotelkamer. Het was onze laatste avond hier en daarom besloten we om het rustig aan te doen en onszelf klaar te maken voor ons vertrek later die nacht.
Onder het genot van een film en nog wat restanten van de supermarkt hebben we gewacht. Halverwege de avond leek het ons een goed idee om toch nog wat slaap mee te pakken. Jammer genoeg lukte mij dit niet zo goed als mijn zusje, die lag te slapen als een baksteen.
Om kwart voor drie ging de wekker. We hebben rustig onze spullen gepakt en zijn richting de lobby van het hotel gegaan. Daar stond de taxichauffeur al op ons te wachten. Hij zou ons, samen met de andere twee Nederlandse dames naar het vliegveld brengen. Het voelde allemaal wat vreemd - bang dat we op een heel andere plek eruit zouden worden gezet. Dit ook omdat de man een hele andere route nam, welke van het vliegveld af leek te gaan in plaats van die kant op. Gelukkig voor ons werden we toch netjes afgezet voor de deur van het vliegveld. Vanaf dat moment kon het wachten op de vlucht terug naar huis beginnen.